आरती श्रीगीते ....

हरी वाजव गीता मुरली .....

स्वभाव बदले गीता.....

मुरलीधरा नमितो तुला .....

तुज कथितो आधी दैवी संपदा .......

जाण रे पुरुषोत्तम परमात्मा ......

अर्जुना भक्त प्रिय मजला.....

विभक्त नाही तो भक्त ....

शामसुंदर मज पाहु दे, पाहू दे .....

घे घे विश्वरूपदर्शन .....

ओळखे जो मला, मुक्त तो जाहला....

हृदयांतरी मी श्रीराम ....

मी भाव भुकेला आहे ......

चिन्मय मी परमात्मा मी, हा देह न मी भ्रांत न मी ....

मनुजे असे जगावे की ......

जाण रे आत्मस्वरूप जाण ....

भक्ताला चार अवस्थांमधून जावे लागतेच. आर्त (तळमळीचा), जिज्ञासू, अर्थार्थी (मर्म जाणणारा) आणि ज्ञानी. आत्मतत्त्वाहून वेगळे जगात काही नाहीच. तू भक्त हो, भक्ती कर, ज्ञान मिळव.

जाण रे आत्मस्वरूप जाण ! ध्रु.

सावध असणे मोह टाळणे
तारक आत्मज्ञान ! १
 
याविण काही कोठे नाही
टाकुनिया अभिमान ! २
 
माया दुस्तर, भक्ता नच डर
घालवूनि अज्ञान ! ३       

सर्व विश्व हे वासुदेवमय ज्ञानी भक्तासी .....

शांत हो, शांत हो, शांत होई मना ....

तूच तुझा उद्धार करी ....

आकाशासम होता यावे लेप कशाचा नको नको ......

कवी : श्रीराम बाळकृष्ण आठवले 

ज्ञानाचे ते बळ करिते निर्मळ ..................

भगवंताची आज्ञा म्हणुनी करायचे कर्म ..............

चापबाण घे करी झुंज झुंज पांडवा ........

नेमिले तू कर्म कर रे ......